Het Kerstverhaal van Jan Dijkgraaf

In de zesde maand zendt God de engel Gabriël naar de stad Nazareth in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heet. Het meisje heet Maria. Gabriël gaat haar huis binnen en zegt: “Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.”

Ze schrikt hevig bij het horen van zijn woorden en vraagt zich af wat die begroeting te betekenen heeft. Maar de engel zegt tegen haar: “Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven.”

Maria vraagt aan de engel: “Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.”

De engel antwoordt: “De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Voor God is niets onmogelijk.”

Maria zegt: “De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.” Daarna liet de engel haar weer alleen.

Ondertussen zit Jozef in Nazareth-Oost een beetje te balen. Allemaal leuk en aardig dat hij moet trouwen met die Maria, maar ze begint nu toch wel een beetje rare praatjes te verkondigen. Dat ie vader zou worden van een heel bijzondere zoon, ene Jezus. En dat zij zelfs om dát te bewerkstellingen haar gebreide broek niet gaat uittrekken.

Omdat ie heeft gehoord dat je van zelfbevrediging blind kan worden en hij vanwege zijn beroep nou eenmaal niet zonder een goed stel timmermansogen kan, staat Jozef zo langzamerhand op springen.

En hij denkt: was het maar 2015!

Dan pakte ik nu mijn iPhone, meldde ik me aan op Tinder, shopte en filterde ik een onweerstaanbare foto van mezelf in elkaar en ging ik eens lekker vrouwtjes scoren.

Hij zou, als trotse bezitter van een eigen Wikipedia-pagina, maar één eis stellen: ze moesten het afgelopen jaar wél de krant hebben gehaald. Bekende wereldburgers onder elkaar, zeg maar. Dat communiceerde een stuk makkelijker dan met zo’n koelkast die zijn familie voor hem had uitgekozen of een ander mokkeltje dat niemand kent.

En ziedaar: de jaargang 2015 trok aan Jozefs Tinderende timmermansogen voorbij.

Jojanneke van den Berge, die uit medelijden met de prostituees zichzelf trending maakte op Twitter.

Monique Sluyter, die tranen met tuiten huilde om modeontwerper Addy van den Krommenacker, terwijl Frans Molenaar is overleden.

Lieke van Lexmond, die elk scheetje van zoontje Vik met de wereld deelde en die met een blinddoek op de Kilimanjaro bedwong om als belangrijke levensles te leren: alles kan, als je het maar wilt.

Tinkebell, die van een zielige Afghaan een kunstproject maakte en die, toen bleek dat de zielige Afghaan helemaal niet zielig was, toch een kunstproject van hem maakt.

Monique Samuel, sinds ze had staan buikdansen op tafel bij Pauw en Witteman wat in de vergetelheid raakte. En die een rentree maakt door dan maar een makkelijk kapsel en een overhemd te dragen en haar naam te veranderen in Mo, want op reis tussen vrouw en misschien wel man, ofzo.

Halina Reijn, die Sven Kramer vanaf het Boekenbal via Twitter vroeg waarom hij niet daar was, de dag voor het WK schaatsen.

Eva Hoeke, die bij haar debuut als columniste in Volkskrant Magazine maar even een eerdere Parool-column door de recyclemachine trok.

Cecile Narinx van het glimblad Elle die bij DWDD altijd heel gezellig zit te doen, maar die zwijgt als Domenico Dolce en Steffano Gabbana zeggen dat alleen heterokoppels kinderen kunnen opvoeden, want dat zijn haar adverteerders en dan hou je natuurlijk je kop dicht.

Nicolette van Dam, die meer dan 12.000 likes op Instagram scoorde nadat ze daar een foto van zichzelf met een lul op haar neus heeft gepost. En die later nog 44169 berichten plaatste over haar niet-gesponsorde bruiloft waarin ze dan ook alle niet-sponsors vooral wel noemde.

Nienke Schipper, die in Trouw mocht uitleggen waarom haar kinderen niet aan de avondvierdaagse mogen meedoen.

Eva Jinek, die zelfs onder de 400.000 kijkers zakte op het timeslot van Jeroen Pauw en dan toch denkt dat ze… ach, wie onder Bram Moszkowicz lag, is sowieso af.

Sylvana Simons, die zich naar een wekelijkse Viva-column chanteerde en nu ‘adviseur diversiteit’ bij dat blad is omdat de webstagiaire een kneuterig grapje maakt over de grote Jannen van zwarte mannen.

Sylvie Meis, die ondanks dat Dámian op 1 en op 2 en op 3 staat van rijke gozert naar rijke gozert hopte en dat beste kind continue overlaat aan de twee nanny’s.

Fabia Engizek, die de onbevlekte ontvangenis nieuw leven inblies en die twee, vier, zes, drie, twee, vijf, nee toch vier maanden al dan niet zwanger is van al dan niet Rafael van der Vaart.

Heleen Mees, die 90 miljoen dollar schadevergoeding eiste van een meneer die ze eerder pijpte, stalkte en dode vogels stuurde.

Dieuwke Wynia van DWDD, die zo ver losgezongen is van de realiteit dat ze zelfs een pop-uprestaurant opende, waar de gewone man 80 euro moest betalen voor een menu dat niet te knagen was.

Anousha Nzume, die met wat sisters de witte man wilde breken. En die helemaal koekwaus gaat als een cartoonist haar als smurf afbeeldt MET EEN PLATTE NEUS!!!

Judith Sargentini van GroenLinks, die ontkende dat er op die bootjes met ‘vluchtelingen’ ook IS-strijders zitten en toen dat 130 Parijse doden later wel het geval bleek opeens een kapot Twitter-account heeft.

Wendy van Dijk, die Quote kapot ging procederen omdat Quote beweerde dat ze Wendy van Dijk heet, getrouwd is met Erland Galjaard, moeder is van twee kinderen en oorspronkelijk afkomstig is uit Weesp. Of iets met drugs.

Sunny Bergman, die nu de Zwarte Piet-koe zo’n beetje uitgemolken is een nieuw project bedenkt: op kosten van de belastingbetaler naar Ghana, Taiwan en Brazilië reizen om te onderzoeken waarom daar van die relaxte mensen wonen, weetjewel.

En tenslotte ex-Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg, die na 48 blunders trots is op zichzelf, blij is met zichzelf, voldaan is over zichzelf, in het reine is met zichzelf en die eigenlijk iedereen een stommejjjjjrd vindt, behalve zichzelf.

Jozef is gek op vrouwen. Maar wat ís dit voor stelletje? Wat een rare wijven! Hier kon je toch niks fatsoenlijks uit halen? Vroeger bepaalde je familie gewoon met wie je ging trouwen. En nu was er die totále keuzestress!

Wie moest hij nemen?

Of toch maar een man?

Hij veranderde zijn profiel van ‘hetero’ naar ‘homo’ en begon weer te swipen.

Eerste hoofd: Gordon.

Tweede: Tofik Dibi.

Derde: Albert Verlinde.

Eén ding wist Jozef nu zeker: hij bleef absoluut een hetero. Ook in 2015.

Jozef dacht diep na.

Toen herinnerde hij zich een droom waarin hij het trendwatchersduo Richard en Lieke Lamb was tegengekomen.

Die hadden hem voorspeld dat hij precies halverwege de twaalfde maand van het jaar 2015 ergens in Amsterdam, de provinciehoofdstad van het Groot Europeesche Rijk, de ware zou tegenkomen. Een lange vrouw, verslaafd aan snelfiltermaling.

Hij moest, zo had die Lieke hem later in een mysterieuze DM vol tikfouten en uitroeptekens laten weten, “gewoon op de paarse broeken afgaan”.

Vanavond is Jozef dus in Feestcafé Woody’s.

Geen paarse broek te bekennen.

Alleen maar rode mutsen.

Zaten die Lambjes er toch een keer naast.

 

IN VIDEO

Je kunt Het 2015 Kerstverhaal van Jan Dijkgraaf hier terugzien, zoals het verteld is in de professionele Periscope livestream op 15 december 2015 tijdens #Twxmas2015: