The Future of Mobile

Ter voorbereiding op mijn keynote ‘The Future of Mobile’, en met het frisse iOS10 vers geïnstalleerd op mijn iPhone, was het tijd om eens mijn gedachten te laten gaan over hoe ik die toekomst van mobiel zie.

Hier volgen mijn bespiegelingen over emotionele data, content als een fluïde vorm, pratende truien, cost-per-smile en mensen met een data aura. En met al die mobiele innovatie altijd de realisatie dat we uiteindelijk gewoon fysieke wezens zijn, altijd druk met het bevredigen van onze basis set aan menselijke behoeftes.

Menselijke behoeftes als basis van succesvolle innovatie

Want alhoewel we razendsnel van de ene naar de andere tech hype hollen, zijn onze basis behoeftes totaal niet aan mode onderhevig. We willen nog steeds verbinding, erkenning, status etcetera. Daarbij zien we onszelf graag als hele geavanceerde wezens, en vergeten we dat we maar gewoon een stelletje zoogdieren zijn. Fysieke wezens dus, die van nature nogal panisch zijn ingesteld (‘Een mammoet! Een enge plant! Onweer!’). We wensen bij alles wat we doen graag gerust gesteld te worden, zodat onze nieuwsgierigheid en opportunisme het wint van onze vlucht impuls.

De eCommerce weet dat, vandaar dat het groene vinkjes regent ter aanmoediging (“Ja hoor, je hebt je naam goed geschreven, goed zo! Groen vinkje! Ga door (met kopen)!”). Ook de mobiele technologie probeert met geruststelling en herkenning ons naar de next level van mobiele innovatie te loodsen.

A propos, het lezen van deze blog doe je echt heel goed! Ga door!

De mobiele gewenningscurve

Het duurde even voordat mensen niet gillend wegrenden bij de stoomtrein, en zo duurde het ook even voordat we mobiele telefoontjes geen overbodige onzin vonden. Het zit hem in gewenning, de kat bij de voorlopers uit de boom kijken, kopiëren en dan omarmen. En dit gaat sneller als we het nieuwe al herkennen, een fenomeen dat in mobile handig is ingezet.

De eerste telefoontjes hadden toetsenbordjes – dat kenden we van de vaste computer. En de eerste mobiele software designs waren gebaseerd op tastbare ‘in real life’ zaken, waardoor we zo’n virtuele agenda op onze iPad niet eng vonden, er zat immers zo’n vertrouwd moleskine design omheen.

Onderwijl wist mobile (marketing) ook feilloos gebruik te maken van onze primitiviteit. App push berichten en badges werken op ons primitieve altijd alerte brein als een rode lap op een stier. En vervolgens zijn we dol op de instant gratification die een berichtje ons brengt. En zo kijken we gemiddeld 150x per dag op die telefoon. En zijn jongeren bijna met hun smartphone vergroeid, zich vastklampend aan likes als Dagobert Duck aan zijn geluksdubbeltje.

Van rationeel naar intuïtief

We zijn inmiddels het skeuomorphisme (LMGTFY) ver voorbij, en de mobiele wereld ziet geen enkele noodzaak ons nog gerust te stellen met op de oude fysieke wereld gestoelde beelden om de laatste (i)OS’en op ons los te laten. Flat design, gelaagde animaties – we draaien onze hand er niet meer voor om.

Zelfs Instagram heeft geen retro Polaroid-camera meer als app icoontje. Alleen bij de introductie van nieuwe techniek wordt er weer op dit psychologische foefje teruggegrepen, vandaar dat wearables in de geruststellende gedaante komen van een horloge, oorbel of bril.

Ook de bediening van je mobiele telefoon is de ‘gekopieerd van het bekende’ fase voorbij. We hebben nog wel een toetsenbordje in de software, maar met de Siri’s en Google Voicen van deze wereld kunnen we ook steeds meer gewoon met onze stem zeggen. Er zijn zoveel meer manieren om een wens te vertalen in een digitale actie dan het tappen of klikken op een ‘knop’! Wat een armoede is dat! We zijn toch intelligenter en vooral intuïtiever dan dat. We moesten even de leercurve door, maar inmiddels kunnen we met een ‘long press’ allerlei functies activeren, we kunnen swipen, pinchen en wat dies meer zij – en begint het allemaal eindelijk een beetje Star Trekiaans te worden. En als we de Apple geruchtenmachine mogen geloven, laten zij in 2017 dat idee van een (home)knop om je telefoon te activeren helemaal los. The best interface is no interface.

Next level mobile brengt het onderbewuste naar boven

Maar, er zijn nog vele stappen te maken. Zo is de informatie op zo’n mobiele telefoon nog steeds georganiseerd als een ouderwets mappensysteem. We hebben een telefoon, met mapjes, met daarin apps, met daarin functionaliteit.

Daar brengt die kermis aan (interactieve) notificaties en widgets die Android al járen -en iOS sinds gisteren ook wat fatsoenlijker- niet veel verandering in. Er wordt wat informatie die contextueel relevant is uit apps getrokken. Maar het blijft allemaal zo gebaseerd op logica. Logica en structuur geven ons houvast in de enge boze buitenwereld, maar onze hersenen werken niet echt zo. Wij zijn niet zulke rationele wezens.

De quadrillion bytes die onze hersenen bevatten, worden niet lineair aangeroepen. Je ruikt bijvoorbeeld aan een gummetje, en voor je het weet zit je in een herinnering aan de middelbare schooltijd waarin je verwoed gummend je eindexamen Latijn probeerde te corrigeren. Onze gedachten en hersenen werken associatief, vreemd soms ook, met kronkels en rare paadjes. En dat is nog maar het bewuste deel. Ons onderbewuste stuurt ons nog stukken emotioneler en intuïtiever aan. Het is tijd dat de mobiele techniek daarbij aansluit. 

Emotionele data

De chat bots doen een eerste poging, waarbij ze op basis van wat wij in gewoon taalgebruik lopen te babbelen, al vragend zin en onzin scheiden. De Amazon Echo luistert continu mee, en probeert te leren van wat een gemiddeld gezin allemaal uitkraamt en wil, en zal daar zijn diensten op aanpassen.

Maar er zijn ook geinige voorbeelden van merken die proberen juist op die emotie en dat onderbewuste te gaan zitten. Je hebt luxe merken zoals Bentley die op basis van je onderbewuste voorkeuren je proberen de ideale auto te slijten. En er is een Chrome extensie genaamd Smile Suggest die op basis van je gezichtsmimiek -een glimlach!- een bladwijzer automatisch voor je opslaat.

Now we are talking. Met de steeds knapper wordende Artificial Intelligence kunnen robots en algoritmes ons steeds beter bedienen met digitale dienstverlening. Maar vergeet de rol die wij mensen hebben niet! Het gaat namelijk pas werken als je naar de wereld kijkt door een bril van menselijke wensen en behoeftes. Het moet dus met emotie, met een kwinkslag, met een traan, met passie. Typische menselijke skills. Surprise and delight is niet voor niets het credo van Apple.

Data en AI is één ding, met een toefje human touch wordt de saaie digital data omgetoverd tot emotional data. Zo zal digitaal echt goed bij onze true self gaan aansluiten. Want kijkend naar de top van de Maslow piramide is dat waar we blij van worden; onszelf ontplooien en ontwikkelen, tot een betere versie van onszelf. De ‘future of mobile’ wordt zo bijna filosofisch. Het beroep van UX’er wordt ware kunst.

Gesprekken tussen je trui en je thermostaat worden heel gewoon

Idealiter kom ik er vervolgens bij het gros van de digitale diensten en communicatie zo min mogelijk zelf aan te pas. Laat die connected objects dat maar fijn onderling regelen. Mijn slimme trui kan prima tegen mijn slimme thermostaat zeggen dat ik het een beetje koud heb, zodat deze de temperatuur in het huis alvast aanpast. Mijn Her-achtige huisbesturing kan vast mijn stemming wel lezen, geholpen door de hartslag en bloeddruk van mijn wearable, en al smoezend met mijn koelkast alvast de drank koud zetten, en via Thuisbezorgd lekker wat comfort food laten komen.

Er gaat straks een boel communicatie zonder ons plaatsvinden. Wij houden dan tijd over voor informatie, entertainment en verbinding waar we echt blij van worden. Contact met mensen in plaats van diensten. En ook die content zal in de toekomst vast anders tot ons komen.

Content wordt fluïde

Als ik echt een beetje vrijuit mag fantaseren, ziet de toekomst van content er als volgt uit in de ‘future of mobile’, of beter gezegd de “Future Of Connected Sensors, Data & Displays”.

Content is dan een geheel persoonlijke service. En afhankelijk van de display die ik kies, past de vorm van die content zich aan. Content wordt kwantummechanisch! Waar licht zowel een golf als een deeltje is, wordt content zowel video als tekst. Zowel audio als beeld. Zowel positief als negatief. Content kan omvormen. Meevormen, met degene die het consumeert en zich aanpassend aan hoe degene zich voelt.

Als de content ‘merkt’ dat ik niet zo vrolijk ben, komt er bij een search naar het klimaat misschien geen pessimistisch artikel over de opwarming van de aarde, maar een leuke optimistische over hoe we met windenergie het al aardig goed doen. Zelfde zoekopdracht, emotioneel anders geladen content.

Als een bijna levend organisme worden we straks omgeven door informatie, en produceren we data die wordt opgepikt door tal van sensoren. We zijn in een continue uitwisseling van energie met alles om ons heen. Dit klinkt zweverig, maar zo zie ik het best voor me.

Ieder heeft zijn eigen ‘data aura’, en digitale diensten lezen die zo goed mogelijk uit, en komen met content als een service op een manier die bij ons past. En in welke vorm dat is, verschilt van moment tot moment.

The future of screens is dat we niet in schermen meer denken

Dan de schermen waar we die content tot ons nemen. Desktop. Laptop. Tablet. Smartphone. Smart TV. Smartwatch. Online. Offline. Wellicht zijn we in een volgende fase toe aan het loslaten van dit soort compleet achterhaalde begrippen, die bedrijven ook veel te hokjes gericht laten denken. De ene afdeling doet de digitale strategie, de andere doet mobiel en dan heb je nog een ‘lekkere gekke wilde innovatie afdeling’. Tja. Weg met dat denken in schermen en on/offline. Offline ben je straks alleen als je een soort Harry Potteresque mantel activeert die je data aura afschermt. Het scherm dat ik kies -voor zover daar nog sprake van is- hangt af van mijn stemming en van waar ik ben.

Thuis wil ik vast het grootste display nog gebruiken, mijn tv scherm. Maar wellicht wil ik liever het in 3D voor me geprojecteerd zien. Onderweg handig als het op een smartphone of ander klein draagbaar schermpje toont. Soms in tekst, soms in beeld, soms misschien in geur, of gevoel (masserende slimme kleding lijkt me top). In de auto voorgelezen, met op de ruit de route geprojecteerd.

SF wordt (nog vaker) realiteit

Ons connected home is dan voorzien van een slim besturingssysteem a la de boordcomputer van Star Trek met de emotie (en doe ook maar die stem!) van Scarlett Johansson in Her. “Thuis” werkt als een soort coördinerend moederschip waar vandaan alle devices en data wordt beheerd. VR brillen? Alsjeblieft zeg. Een mooier voorbeeld van naar de wereld kijken door een bril van technologie is er niet. Wij zijn mensen! Een afgesloten ervaring die je niet kan delen waarvoor je je belangrijkste onderdeel – je hoofd- moet afsluiten, dat gaat dus nooit echt mainstream worden. (leesT nog even mijn blogpost terug hierover).

Maar ik wil wel graag spelen en leren in een Holodeck. Misschien kan dat worden geprojecteerd in een lege ruimte met loopbandjes bij de mensen thuis, of anders in een soort Sportschool 3.0.

Star Trek’s “Borg“ hadden al een connected Intelligence, zo kan de wisdom of the crowd er in de toekomst prima uit gaan zien. We kunnen er dan op intappen als Keanu Reeves in de Matrix.

Er zijn al tal van voorbeelden waar SF de realiteit is geworden, ik denk dat we dit naar de toekomst zullen blijven zien. Nerds rule the world, en nerds keken vroeger Star Trek. Hoe leuk is het om als je groot bent SF letterlijk na te gaan maken als developer.

In de toekomst reken je af op Cost Per Smile

Dit klinkt allemaal super futuristisch en spannend, moeten alleen nog de business modellen mee. Want alhoewel er van alles prima zonder onze tussenkomst digitaal afgehandeld kan worden, en we ook niet voor elke scheet een notificatie hoeven – is het mobiele business model gebaseerd op advertenties (Google) of op aankopen (Apple).

En daarom wordt nog steeds ons alerte brein getriggered met allerlei push berichten, interactieve notificaties, rijke widgets etc. Met net iOS 10 op mijn iPhone -en al lang een Samsung ernaast- vind ik het steeds meer een kermis worden. Simplicity als de ultimate sophistication is ver te zoeken. Maar ja, merken en Apple/Google willen wel engagement. Gebruik en stickyness is de nieuwe app currency. In de ‘future of mobile’ kunnen we misschien toe naar de ultieme performance based afrekening; emotional commerce. Niet betalen per klik, maar per echt daadwerkelijk de klant te hebben bewogen.

Je zou een media partij kunnen laten betalen per lach. Van cost-per-click naar cost-per-smile. Je zou een sportmerk kunnen laten betalen nadat iemands biometrische gegevens verbeterd zijn. Dan moeten bedrijven echt creatief worden, en niet tevreden zijn als er iemand op de banner heeft getapt, op de knop heeft gedrukt of zoveel visits heeft gedaan na een campagne. En door de eindeloze stroom aan data die wij en onze directe omgeving produceren, is dit nog meetbaar ook (de privacy discussie doen we voor het gemak nu even nu niet jongens, ok).

Resume

Kortom, we gaan toe naar een wereld vol data en energie – die we uitzenden en die om ons heen vormt en vervormt naar gelang waar we zijn, hoe we ons voelen en waar we behoefte aan hebben. De best interface is no interface, en we kiezen zelf wel de display naar keuze als we content willen consumeren. Steeds meer communicatie en diensten vinden buiten ons om plaats, waardoor we in de tijd die overblijft ons kunnen richten op het hogere vermaak en het worden tot onze echte true self. Het summum van onze menselijke behoeftes. En daar betalen we dan graag voor, met een glimlach.

PS

Zin om naar me te komen luisteren over The Future of Mobile? Kom donderdag 22 september dan gezellig naar LevelUp Mobile, georganiseerd door AFAS en Xpirit. Flitsmeister komt ook zijn verhaal vertellen!

Gratis aanmelden doe je alhier.